Klasztor Franciszkanów w Wieliczce - 1925 rok.

Historia naszej szkoły rozpoczyna się we Lwowie w 1913 r. a zatem u progu wielkiej wojny, która przyniosła Polakom odzyskanie niepodległości. W tym czasie odrębna prowincja Reformatów borykała się z niewielką ilością powołań, brakowało także osób wykształconych i przygotowanych odpowiednio do życia zakonnego. Tak narodził się pomysł Kolegium Franciszkańskiego (Serafickiego). Na potrzeby szkoły powstał we Lwowie odrębny budynek, a pierwszym rektorem został o. Walerian Gawędziński, od początku w pracy wspierał go również prefekt. Taka struktura władzy pozostała do dnia dzisiejszego. Patronem szkoły został święty Antoni Padewski.

Wojna i spór z Ukraińcami o przynależność miasta do odradzającej się Rzeczypospolitej przerwały pomyślne początki kolegium. Normalną działalność można było wznowić dopiero w 1921 r. po pokoju ryskim. Szkoła nie była liczna (liczba uczniów wahała się w okresie II Rzeczypospolitej od kilkunastu do kilkudziesięciu osób) i kształciła w głównej mierze uczniów wywodzących się z ubogich rodzin. Początkowo również zdawano egzaminy zewnętrzne w szkołach państwowych. Szkoła dawała swoim wychowankom dobre wykształcenie i niemniej ważne niezłomne zasady postępowania, co pozwoliło jej wychowankom przeżyć koszmar II wojny światowej, łagry sowieckie, a drugi (od 2003 r.) patron szkoły o. Krystyn Gondek poniósł śmierć męczeńską w obozie koncentracyjnym w Dachau i został beatyfikowany 13 czerwca 1999 r. przez papieża Jana Pawła II.

 

 Klasztor Franciszkanów w Wieliczce - 1932 rok.

II wojna światowa ostatecznie oderwała Lwów od Polski. Bardzo krótko, w latach 1948–1950 próbowano odtworzyć Kolegium lwowskie w Warszawie, była to jednak raczej bursa dla chłopców kształcących się w różnych stołecznych szkołach. Szkolnictwo kościelne i zakonne w latach stalinowskich podlegało stałym szykanom ze strony władz państwowych, likwidowano także Niższe Seminaria Duchowne. Odwilż październikowa 1956 r. i dojście do władzy Władysława Gomułki  przyniosło początkowo poprawę sytuacji Kościoła w Polsce. W tej sytuacji  postanowiono wznowić działalność kolegium tym razem przy klasztorze Franciszkanów w Wieliczce. We wrześniu 1958 r. powstała szkoła o charakterze Niższego Seminarium Duchownego z programem nauczania liceum ogólnokształcącego. Odwilż była jedynie pozorna, w latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych kolegium podlegało licznym uciążliwym wizytacjom ze strony kuratorium, których celem było doprowadzenie do likwidacji szkoły. Inną metodą ograniczania możliwości absolwentów była konieczność zdawania państwowych egzaminów eksternistycznych, a także zmuszanie nauczycieli do rezygnacji z pracy w kolegium. Pomimo trudności liczni absolwenci z tego okresu wybrali drogę zakonną i kapłańską.

 

  Ojciec Rektor Augustyn Szymański z uczniami w kaplicy.

Profesor Jadwiga Butrym - lekcja geografii.

Szkoła miała i ma nadal profil humanistyczny. Działał przy niej chór, teatr, uczniowie często wychodzili do kina czy teatru. Odwiedzali ją liczni i znani goście, z których najznamienitszym był niewątpliwie ks. Kardynał Karol Wojtyła. W  maju 1981 r. na fali „rewolucji Solidarności” szkoła uzyskała prawo przeprowadzania egzaminów maturalnych. Ostatecznie w zmienionej już sytuacji politycznej kolegium uzyskało na stałe prawa szkół publicznych 15 lipca 1991 r. W wolnej Polsce szkoła przeżywała i nadal przeżywa stałą reformę systemu oświaty. Dyrekcja oraz kadra nauczycielska stara się dostosować szkołę do nowych wymagań i potrzeb edukacyjnych, niemniej największą  wartością kolegium jest stała walka o wychowanie młodych ludzi – mocnych charakterem i duchem. Historia franciszkańskiej szkoły jest nierozerwalnie złączona z czasem dramatyczną, czasem spokojną Historią Polski i Polaków.

 

opr. Anna Sobór - Świderska